ไม่มีความฝันอีกแล้วที่ออสเตรเลีย

จำ MR.Oki Sang เพื่อนช่างไฟฟ้าของแอดชาวญี่ปุ่นที่มีโอกาสได้มาแวะเวียนเป็นแขกรับเชิญให้กับเพจนี้ถึง 2 โพส 2 ครา ได้ไม๊ครับ ?? เมื่อวันก่อน Oki ได้แวะมาหาเพื่อร่ำลาว่าจะกลับไปอยู่ญี่ปุ่นแล้วในสัปดาห์หน้า แรงฮึตที่มีหมดสิ้น ไม่เอาแล้วประเทศออสเตรเลีย

ทุกการจากลาย่อมมีความเศร้าเสมอครับ แต่ครั้งนี้เป็นคนใกล้ตัวที่เราเห็นภาพภายนอกว่า เค้าคือหนุ่มที่มีความกระตือรือร้น มีความมุ่งมั่นทั้งการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ และมีความขยันอดทนแบบฉบับคนญี่ปุ่น

Oki เริ่มต้นชีวิตในออสเตรเลียครั้งแรกจากการมาเรียนภาษาที่ Greenwich โดยเข้ามาอยู่ใน class ระดับ pre-intermediate โดยได้เรียนติวกับแอดแม่ควบคู่ไปด้วย ภายในระยะเวลา 6 เดือนนั้นเขาก็สามารถยกระดับภาษาอังกฤษของตัวเองให้อยู่ในระดับ intermediate สามารถฟังพูดอ่านเขียนในชีวิตประจำวันได้บ้าง แต่ก็ยังมีจุดที่ต้องปรับปรุงอยู่บ้าง

หลังจากวีซ่านักเรียนหมดแล้ว Oki ได้เดินทางกลับญี่ปุ่นเพื่อไปทำ Work and Holiday Visa เพื่อกลับมาทำงานและใช้ชีวิตต่อ เขากลับมาด้วยความฝันและความหวัง ในการได้ทำงานในสายช่างไฟฟ้าที่ตนเองมีประสบการณ์ อีกทั้งยังหวังว่าจะสามารถเรียนต่อในสายงานไฟฟ้า ในระดับปริญญาตรีได้

แอดรู้แค่ว่า Oki ย้ายออกไปอยู่ทาง regional areas แถวๆ Wollongong เพื่อทำงาน จากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันบ่อยนัก จนมารู้อีกทีก็คือเมื่อวันก่อน ก่อนที่เค้าจะบินกลับญี่ปุ่น พอแล้วกับ Australian Dream ที่นี่

การโยกย้ายมาอยู่ที่ออสเตรเลียในยุคนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายครับ มันอาศัยทั้งแรงกาย แรงเงิน แรงใจ ความอดทน อดกลั้น การยอมรับกับความผิดหวัง การโอบรับความเสียใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการปล่อยวางกับปัญหาซ้ำซากที่มาคอยกัดกินจิตใจให้ไร้ซึ่งความหวัง

เราอาจจะเตรียมตัวมาอย่างดี ภาษาได้ ความสามารถได้ แต่โชคชะตา จังหวะชีวิตเล่นตลกให้เราไม่ประสบความสำเร็จเสียที

กลับกันบางคนอาจจะไม่ได้เตรียมพร้อมอะไรมาเลย แต่คนมันมีบุญ มีผู้ใหญ่เอ็นดูช่วยเหลือ มีโอกาสต่างๆ เข่ามาตลอดในชีวิตที่นี่

และหลายคนที่ไม่ต้องทำอะไรเลย แต่มีเงิน มีเส้นสายคนรู้จัก แถมกลับประสบความสำเร็จมากกว่าคนอื่นๆ เสียด้วยซ้ำ

เรื่องแบบนี้บางทีมันพูดยากครับ เพราะนี่แหละคือชีวิตที่ทุกคนก็มีต้นทุนไม่เท่ากัน มันมีความไม่แน่นอน มันมีปัจจัยภายนอกมาทำให้สิ่งที่เราเตรียมตัวมาแล้วนั้นไม่สำเร็จอยู่เสมอ บางครั้งคุณคิดว่าคุณพร้อมแล้ว แต่มันดันมีคนที่พร้อมกว่าเรา เจอแบบนี้เราก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ

แอดทำเพจมา 1 ปีกว่า พบเจอผู้คนมามากมาย เหล่าคนไทยนักสู้ต่างแดนที่แอดได้พูดคุยหลายๆ คนนี่ก็หนังชีวิตกันเลยครับ

- หลายคนเปลี่ยน visa มาแล้ว 5 รอบ

- หลายคนอยู่มาเป็นสิบๆ ปี

- หลายคนสอบ IELTS ไม่รู้กี่รอบแต่ไม่ผ่านสักที

- หลายคนมาเรียนต่อปริญญา แต่อายุเกิน 35 ปี ก็ต้องกลับไทยเอาดื้อๆ

- หลายคนใจมันยังไหว แต่แรงเงินมันไม่ไหวจริงๆ

การโยกย้ายมาอยู่ต่างประเทศ มีแค่ความฝันอย่างเดียวมันอยู่ไม่ได้ มันต้องอยู่บนโลกของความเป็นจริงด้วย เมื่อก้าวแรกที่เรามาถึงออสเตรเลียนั่นคือนาฬิกาเริ่มจับเวลาที่เรามีเหลืออยู่แล้วครับ ในแต่ละวันมีรายจ่ายเข้ามาตลอดเวลา ไหนจะค่าเรียน ค่าบ้าน ค่ากินอยู่ ค่าต่อวีซ่า ถ้า visa ไม่ผ่านมีค่าอุทธรณ์ มีค่าสอบ IELTS มีค่าทำ RPL มีค่าทำ skills assessment ฯลฯ

ถ้าคิดว่าไหวก็สู้กันต่อไปครับ แต่อย่าคิดว่าการไม่ไหวแล้วกลับไทยนั้นคือความล้มเหลวของชีวิต เพราะแอดเชื่อว่าการไม่ยอมรับความจริงแล้วเลือกที่จะสู้ต่อทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไปไม่รอด ทางเลือกแบบนั้นยังดูล้มเหลวมากกว่า

นี่คือความเป็นจริงของการโยกย้ายมาอยู่ต่างประเทศ มันไม่ได้ง่าย ไม่ได้สบาย มันไม่ได้สวยหรูเหมือนที่หลายๆ คนโพสกัน มันยังมีมุมที่เป็นชีวิตจริงที่ไม่มีใครอยากนำเสนอซ่อนอยู่ด้วย เพราะพวกเราคนไทยที่อยู่ไกลบ้านก็ไม่อยากจะโพสในเรื่องแย่ๆ ที่ทำให้ครอบครัวที่รักเราต้องมาเป็นห่วงจริงไม๊ครับ??