ประสบการณ์สอนภาษาอังกฤษให้กับผู้ลี้ภัยสงครามชาว Afghanistan
- namchasang .
- Dec 1, 2024
- 1 min read
เมื่อไม่กี่วันก่อนทาง federal government ของ Australia ได้มีการประกาศหลักเกณฑ์ใหม่ของการยื่นขอ visa ลี้ภัยหรือที่เรียกว่า Refugee and Humanitarian Visa ครับ ว่า ถ้าใครที่ไม่ได้มาจากประเทศที่อยู่ในสภาวะสงครามจริง เช่น อัฟกานิสถาน ยูเครน ปาเลสไตน์ ซูดานใต้ ฯลฯ จะถูกปัดใบสมัครตกทันที ทั้งนี้ก็เพื่อปิดช่องให้คนที่เจตนาไม่สุจริตเลือกใช้ Visa รูปแบบนี้ในการได้สิทธิอยู่อาศัยที่ Australia ได้ต่อไป
ช่วงนี้แอดแม่ได้มีโอกาสไปสอนภาษาอังกฤษที่ TAFE สาขา Granville ซึ่งคลาสภาษาอังกฤษระดับเริ่มต้นที่สอนนี้ นักเรียนทั้งห้องคือ Refugee หรือผู้ลี้ภัยสงครามชาว Afghanistan ทั้งสิ้น
พวกเขาเหล่านี้สูญเสียครอบครัว ญาติพี่น้อง ถิ่นที่อยู่ บ้านพักอาศัย ทรัพย์สิน สูญเสียอาชีพและวิถีชีวิตที่พวกเค้าคุ้นเคย เสื่อผืนหมอนใบนั่งเครื่องบินเดินทางมาสู่ Australia เพื่อรักษาชีวิตของตนเองไว้ และต้องมาเรียนรู้ทักษะการใช้ชีวิต เรียนรู้วัฒนธรรมใหม่ เริ่มต้นลุกขึ้นยืนด้วยลำแข้งของตัวเองใหม่อีกครั้ง
พวกเขาเหล่านี้อายุอยู่ที่ประมาณ 15-50 ปี เติบโตมาด้วยสิ่งแวดล้อมและประสบการณ์ชีวิตที่แตกต่างจากพวกเราชาวไทยและชาวออสเตรเลียอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แค่การปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมใหม่ก็ว่ายากแล้ว แต่ยังต้องมาเรียนรู้ภาษาอังกฤษที่ไม่คุ้นเคย บางคนที่เคยเรียนหนังสือมาจากประเทศบ้านเกิดก็ยังพอที่จะคลำทางไปต่อได้ แต่หลายๆคน โดยเฉพาะผู้หญิงที่ไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือเหมือนผู้ชาย ก็ต้องใช้ความพยายามมากกว่าเป็นอย่างมากกกก
ไม่ใช่แค่นักเรียนแต่ตัวครูผู้สอนเองก็ต้องปรับตัวเหมือนกันครับ ... sensitive topic และ perspectives ต่อโลกที่ไม่เหมือนกันทำให้ประเด็นทั่วไปที่ใช้ในการเรียนภาษาอังกฤษ ไม่สามารถพูดถึงหรือแม้กระทั่งถูกห้ามไม่ให้ใช้ในการจัดทำหลักสูตรการสอนเลย อาทิ
- ประเด็นทางศาสนา แม้แต่การเปรียบเทียบก็ถือเป็นสิ่งที่ผิด
- บ้าน ใช่ครับ เพราะไม่สามารถพูดถึงได้จริงๆ
- การเดินทาง ยานพาหนะ เพราะพวกเค้าไม่มีโอกาสได้นั่งเครื่องบิน ได้นั่งรถเหมือนคนทั่วไป
- พิธีกรรม หรือเรื่องราววัฒนธรรมประเพณี ซึ่งเป็นสิ่งที่ควรถูกยกมาพูดถึงด้วยความภาคภูมิใจ
- ความเท่าเทียมระหว่างเพศชายและเพศหญิงนับว่าเป็นสิ่งแปลกใหม่ของพวกเขา
แค่นักเรียน refugee ได้รู้ว่า ครูผู้หญิงขับรถมาทำงานเองได้ ก็ถือว่าเป็นเรื่อง Surprise ของพวกเค้าแล้ว ... ยิ่งการมีสวนสาธารณะ การที่เด็กและผู้หญิงสามารถเดินออกมาในพื้นที่สาธารณะได้อย่างอิสระ ... สิ่งเรียบง่ายและเล็กน้อยเหล่านี้กลับเป็นเรื่องที่น่าเฉลิมฉลอง ...สำหรับคนที่ไม่มีโอกาสได้เลือกใช้ชีวิตได้เองมาก่อน
แต่เมื่อได้มาสอนจริงนั้น คลาสของ refugee นั้นกลับสอนได้ง่ายกว่ามาก ไม่ใช่เพราะว่านักเรียนมีระดับที่ต่ำทำให้บทเรียนง่าย แต่มันเป็นเพราะระดับความมุ่งมั่นของเหล่านักเรียนนั้นสูงมาก ทุกคนรู้จักหน้าที่ของตัวเอง มีความกระตือรือร้นในการเรียน การตอบคำถาม เมื่อมีโอกาสได้แสดงความคิดเห็นในห้องเรียน พวกเขาไม่ลังเลเลยที่จะฝึกการใช้ภาษาอังกฤษ ถึงจะถูกบ้าง ผิดบ้างก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวได้ฝึกบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ก็จะยิ่งเก่งขึ้นเอง
พวกเขารู้ว่าภาษาคือประตูที่พาพวกเค้าไปสู่โลกใบใหม่ เค้ารู้ว่าภาษาคือเครื่องมือที่ทำให้เราสามารถใช้ชีวิตและอยู่รอดในสิ่งแวดล้อมใหม่ที่ Australia ได้ ภาษาจะช่วยยกระดับชีวิตให้ดีขึ้นกว่าเดิมได้
ย้อนไปเมื่อปีก่อน แอดมีโอกาสได้ไปฟังในเสวนาที่คุณอาปวีณ พงศ์สิรินทร์ และ ศ.ดร.ปวิน ชัชวาลพงศ์พันธ์ ได้มาแชร์ประสบการณ์ในฐานะผู้ลี้ภัยร่วมกับคนไทยในซิดนีย์อีกหลายท่าน และยังได้พูดถึงคนไทยอีกหลายท่านที่ไม่มีโอกาสได้กลับบ้านแล้ว
ของคนไทยแค่ความเห็นต่างทางการเมืองและเรื่องของผลประโยชน์ ที่ทำให้หลายๆ คนต้องจากบ้านเกิดมาอยู่ออสเตรเลียเพื่อความปลอดภัยในชีวิตของตนเอง ไม่ต่างจากผู้ลี้ภัยสงครามชาว Afghanistan เลยครับ
แอดนึกภาพตัวเองไม่ออกเหมือนกันถ้าเราเจอแบบนั้นเราจะเป็นยังไง เรายังมีบ้านแต่กลับไม่ได้ มีคนที่รักแต่ไปหาไม่ได้ ยิ่งกลุ่มผู้ลี้ภัยสงคราม ไม่มีบ้านไม่มีครอบครัว ตีตั๋วเครื่องบินเที่ยวเดียวชีวิตจะเจออะไรก็ต้องสู้ก็ต้องลุยต่อไปเพราะไม่มีทางให้หันกลับได้แล้ว
แต่สิ่งที่แอดมีเหมือนกับพวกเค้าคือ เรามีโอกาสได้ใช้ชีวิตอยู่ที่ Australia แล้ว และเราจะไม่ใช้โอกาสนั้นให้หมดไปอย่างเสียเปล่า ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากสิ่งต่างๆ ในชีวิต ทั้งดีและร้าย ถ้าเกิดขึ้นแล้วล้วนดีเสมอครับ และการรู้จักเป็นผู้ให้อย่างไม่คาดหวังอะไร ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งในอนาคตที่เรามีปัญหานั้น เราอาจได้รับความช่วยเหลือจากผลของการกระทำสิ่งดีดีของเราในวันนี้ก็เป็นได้
See less
